گـریه کـن مـرد

گـریه کـن مـرد ،

مگـه از سنگـه دلت

گـریه خـوبه ،

وقتـی کـه تنگـه دلت

گـریه کـن مـرد ،

گـریه خـالیت مـی کنـه

گـاهـی اشـک حـالـی بـه حـالیت مـی کنـه

گـریه کـن مـرد ،

وقتـی از غصـه پـری

وقتـی از عـالـم و آدم مـی بـری

گـریـه کـن مـرد ،

جـای بغـض تُـو گلـوت

رد شو از پیچ و خمای روبروت

گـریه بـد نیست ،

آخـر حـادثـه نیست

گـریه کـن کـه اشـک مـرد،

فـاجعـه نیست

بسّتـه مـرد،

دلتـو راحت بـذارخیلـی سخت نیست،

خـم به ابروهـات بیـار

این غـرورت مـرگ و تـاراج تـوئه

گـریه کـن مـرد ،

گـریه معـراج تـوئه